PENELOPA
... dla tej, która była niegdyś, lecz przestała być, a jej historia została wpisana w rozdziały tragedii...
Ponury i uduszony płacz
Przyglądający się poprzez zwierciadło
Patrzył na Penelopy twarz
i czuł Jej naturę władną
Las skrzypiący przerażeniem
Wyszeptał Jej imię zapomniane od wieków
Ona obejmując się ze swym cieniem
Oddała widmowy pocałunek swego oddechu
Wtedy na granicy czerni i bieli
Jej dusza omdlała
Zawisła na czarnej kądzieli
i swą naturę władczą oddała....
... dla tej, która jest zatopiona w szepcie wiatru...
autor
Nosferatu_Vampire
Dodano: 2004-10-22 10:45:43
Ten wiersz przeczytano 583 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.