perły

Czeszę siwo brunatne myśli swe codzienne
chwytam perły wypadłe spod grzebiania życia
jakież wy codzienności moje jesteście odległe
chwile, tajemne,lepsze proszą się odkrycia.

Przez księgi już otwarte brodząc ponad chwilą
zamykam dział młodości zakurzonych kartek
przyozdobione skarbem dni których nie było
przenikam świadomością , rozmarzonym wiatrem.

I chłonę łzy utkane, w pajęczyn kroplę senną
zadając wciąż pytanie czy wszystko dobrze ze mną?
jak grzmot porażam zmysły o bladej przyszłości
radości panie daj mi okruszek radości.

autor

jarek k

Napisany: 2009-07-21 Dodano: 2009-07-25 19:42:06

Ten wiersz przeczytano 481 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie