Peron 4, tor 2.

Dotykam twoją nieobecność
formuje z niej twój kształt
(Zabrze)

Żegnasz oczami
huty, fabryki i mnie
(Gliwice)

Nierealność twoich gestów
zakreśla nowy obcy dla mnie czas
(Kędzierzyn Koźle)

I słyszę twój pociąg
w strony zachodnie szybko dudniący
(Opole)

Patrzysz w szybę
w plamę szarych nagich drzew
może widzisz mnie?
(Brzeg)

Ubierasz się, wrzucasz
do plecaka książkę do anatomi
(kolejne grudniowe dwa tygodnie)
- już Oława -

jedzie i pędzi
powierzchnie rysuje
tuzin suchych gałęzi

przecina moje ciało
zimny metal szyn
i chłód peronów

- Wrocław

Nie dla postronnych , nie dla Niego...

autor

Dorka

Napisany: 2008-12-07 Dodano: 2008-12-07 20:49:01

Ten wiersz przeczytano 611 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie