Peron literacki

Słowa zbędne te ważne
kruche i rozsypane
gdy zatrzyma się ostatni wagon.
Wysiądą na peronie.
Przemoknięty deszczem
Będę czekał ja.
----
Przysłaniają tłocznie parasole.
Trudno jest dotrzeć.
Gdy nie ma się siły biec.
By odczytać literacki sens
jeżeli nie zdążę.
Przestanę być pisarzem.
----
Łatwo jest upuścić pióro z ręki.
Sztuką, odnaleźć zagubione
serce wtedy krwawi atramentem.
Czeka na pocieszenie.
By nie obumarło w udręce.

Autor wiersza Damian Moszek

autor

Damian Moszek

Napisany: 2023-11-09 Dodano: 2023-11-09 10:19:30

Ten wiersz przeczytano 331 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie