piasek czasu
tak daleko do ciebie
chłodne lata świetlne
a jakby chwili mgnienie
w przezroczystych
konstelacjach
tak blisko do ciebie
gdy mi słońca
blask zabierasz
gdy oddechem
oddech skracasz
i jednym tchem
ulatasz i nie wracasz
a ja jestem
na rozstaju
figurka drewniana
tak bezradnieje
z wiatru nieczułego
powiewem
- jakże mam
odszukać to miejsce
które było rajem
jeśli piasek czasu
zakrył drogi powrotu
wszystkie
autor
Jan Konstantynowicz
Dodano: 2017-10-08 00:15:45
Ten wiersz przeczytano 409 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Przepięknie o dawnej miłości
pozdrawiam
Przepiękna refleksja nad Miłością, pozdrawiam :)
"a ja jestem
na rozstaju
figurka drewniana" (niezdolny do ruchu) - bardzo mi
sie podoba.
mimo wszystko jesteś na rozstaju więc nadzieja jakaś
jest a dwa rozstaje otwierają nowe znajomości i
uczucia
wiersz ogólnie podoba mi się - "piasek czasu", "drogi
powrotu" - to ogólnie rzec ujmując - nielubiane w
poezji "dopełniaczówki" - ale wiersz się broni - ma to
coś :)