PIĘKNA 2 (proza)

Wszystko było idealne. Tak jak to sobie wymarzyła. Bursztynowa suknia z satyny opinała jej ciało, uwydatniając największe walory. Głęboki dekolt i rozcięcie wzdłuż uda podkreślały kobiecość. Uśmiechnęła się do swojego odbicia w lustrze i poprawiła rudy kosmyk, który niesfornie opadł na czoło. To będzie cudowny wieczór... Wchodząc do salonu przygasiła światła. Blask świec rozświetlił wytwornie zastawiony stół.

- Jesteś - szepnęła spuszczając wzrok. Wygładziła nieistniejące zagniecenia na sukni i usiadła przy stole.

- Pogoda ostatnio płata nam figle - rozłożyła serwetkę na kolanach - dobrze że mamy siebie...

Dźwięk nalewanego wina przerwał ciszę. Uniosła kieliszek – za nas kochany!
Podmuch wiatru z uchylonego okna, sprawił, że cienie na ścianach nabrały życia.

- Mmm skarbie, twoje palce są podniecająco kuszące... podniosła męską dłoń i palec za palcem wkładała do ust. Dźwięk przeżuwania wypełnił pomieszczenie.
- Przepraszam – starła z ust kropelki krwi – Jesteś dziś taki milczący...

Wpatrywał się w nią martwym, zamglonym spojrzeniem. Przystojna kiedyś twarz, zmieniła się nie do poznania. Zielono-szare barwy kontrastowały z bielą talerza, na którym leżała jego odcięta głowa...
- Powinieneś coś przekąsić - sięgnęła po półmisek z ludzkim sercem - uwielbiam podroby!
Koniuszkiem języka dotknęła wargi.

Cienie ożyły.

http://wiersze.kobieta.pl/wiersze/piekna-proza-443821

autor

ZOLEANDER

Napisany: 2016-03-12 Dodano: 2016-03-14 16:09:02

Ten wiersz przeczytano 1603 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie