...piękny borze...

Czasami ciemny i niepotrzebny,
chowający trakty w gęstwinach,
to znów jasny i przyjemny
gdzie niegdzie dębem pięknym
stanie taki jakby mówił
„Podziwiaj!
Oto piękno Moje!”
A Ja staje i podziwiam Cię,
piękny borze,
Twą cudowną pełną i bogatą florę.
Biorę głęboki oddech...czuję,
że żyjesz.
Więc uśmiecham się do siebie myśląc:
„Żyj długo” ,a z tą myślą wiem,
że wytrwasz jeszcze długo, chodź
Twoje lata są wysłużone...
wiekowy cudowny borze!
Chodząc Twoimi ścieżkami
wiem iż zdradzasz Mi swoje tajemnice
jak kochanek w blasku księżyca...
dajesz Mi swoje owoce,
cieszysz Moje oczy mnóstwem kwiatów...
dajesz Mi schronienie i ukojenie
przed tym zgiełkiem jaki
czeka Mnie w codziennej szarości
i brudzie miejskich ulic.

autor

(OLA)

Napisany: 2005-01-12 Dodano: 2005-01-12 00:03:24

Ten wiersz przeczytano 955 razy

Oddanych głosów: 58

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie