Piękny koszmar

Życie bez miłości jest powolnym umieraniem. Brak miłości to śmierć

Musimy sobie odpowiedzieć
Czy chcemy być jak kwiaty
Każde osobno, w swej ziemi
Dzielonej przez różane kraty

Czy chcemy być jak gwiazdy
Rozsypywane przez koszmary
Niby tak bardzo blisko siebie
A jednak tak z dala bez miary

Czy chcemy być jakby rzeki
I płynąć wciąż bez spójności
Ciała się w końcu rozpadną
A kawałki zginą w ciemności

Czy chcemy być jak cyprysy
W kałużach krwi tonące
Jak ziarna na skałach zasiane
Jak serca miłość sączące

Czy chcemy być jakby wiatr
I wplatać się w rzęsy i oczy
Przy obłokach liści i śmierci
Póki deszcz ręki nie zmoczy

Niewidzialnie powiewać

Kochać lub umierać

Proszę znajdź mnie. Ja ciebie ciągle szukam. Proszę... Nie chcę umierać Tak wcześnie iTak późno

autor

MaRyLiN

Napisany: 2006-11-20 Dodano: 2006-11-22 19:45:57

Ten wiersz przeczytano 385 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie