Pierwsza rozpacz wybaczającego

Trudno jest spojrzeć w oczy kłamstwu
prędzej człowiek odetnie swą dłoń prawą
rozkaże spalić majątek i duszę
boimy się kłamstw bo to one nas karmią
dostarczają nam owoców grzechu
naworzą drzewo zakazane, usuwają chwasty
wbiłaś ostatni gwóźdź w krzyż
jednak nie uniosłaś nawet młota
Twa wczesna wola określa przyszłość
oboje skończyliśmy marnie, z Twej winy...
te czasy przeminęły, bezpowrotnie się skończyły?
żal rozsadza moje nagie serce
pragnę płakać nad żywotem
przepraszam, że nie powstrzymałem Twej woli
wybaczam, że ta wola nas pogrążyła.

autor

Undi

Dodano: 2007-02-16 14:42:49

Ten wiersz przeczytano 635 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie