Pierwsze spojrzenie poza...

Gdy usiadłem na wzgórzu pośród śpiewu traw
Skarżących się na swój tragiczny suchy stan
Zastanowiłem się czy to one mówią czy ja
I pociągnąłem za spust by odszukać fałsz

No i stało się, człowiek przeskoczył Boga w biegu
O świat
Ilu jeszcze kłamców narodzi podły Grzechu
Czas
By ślepymi nabojami mogli mordować
Blask
I zabierać nas tam do
Tysięcy gwiezdnych słońc, na tronach siedzących wron
Co krzyczą o gniewie i bezprawiu przykładając broń
Głosząc słowo nabojem prosto w skroń

Leżałem na polu pośród miliardów ciał
Nieżywych bogów pijanych od nadmiaru wiar
Zapytałem jednego, kto ośmielił się go zabić
Odpowiedział, że on sam, aby się zbawić

Spojrzałem poza granicę Trwań
Pierwszy i ostatni raz
Spadłem potem głową na ziemię
Bo śmierć nie okazała się niebem

dla wszystkich, którzy nie zrozumieli o co w nim chodzi...

autor

Vicarious

Dodano: 2006-09-13 18:04:23

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie