o Pietrze, który rozpostarł parasol
jesteś opoką Piotrze
która łzy moje otrze
i znajdzie wytłumaczenie
na losu przeznaczenie
ponad to bądź mi tarczą
jak parasolka ochronna
kiedy nie wystarczy
nam przyjaźń dozgonna
sprawiasz swoją osobą,
że żyć się chce na nowo
jesteś słońca promykiem,
który stał się nawykiem
siądę w kącie jak trusia
podziwiać będę Piotrusia,
niech każdy zapamięta
tę postać w dniu jej święta!
autor
jadgrad
Dodano: 2015-11-18 04:56:57
Ten wiersz przeczytano 905 razy
Oddanych głosów: 108
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
:)
Ciekawy wiersz 'O Piotrze, który parasol rozpostarł'.
Pozdrawiam :)
Ładna laurka.
Pozdrawiam
dla Pietrka laurka od Jadzi
zanadto chłopinie kadzi
zaś dziś oziębłym Karolinom
niech gorąco będzie pod pierzyną
a innym, którzy imieniny będą mieli
nakazujem; mata być szczęśliwe i weseli..
Mnie się wiersz podoba!
Miłego dnia!
A dziś w święto Karoliny niech
i do Niej się zwrócimy! Pozdrawiam serdecznie!:)
dobra refleksja pozdrawiam:))