Pionierzy
Dwa szlaki prosty I żaden,
Idę prostym bez złudzeń,
Idę prostym bez marzeń,
Marzę by prosty był żaden.
I spojrzę w tył, może czasem,
Idą prostym bez złudzeń,
Idą prostym bez marzeń,
Ci sami ludzie, te same twarze.
Dwa szlaki prosty I żaden,
Idę prostym bez złudzeń,
Idę prostym bez marzeń,
Marzę by prosty był żaden.
I spojrzę w tył, może czasem,
Idą prostym bez złudzeń,
Idą prostym bez marzeń,
Ci sami ludzie, te same twarze.
Komentarze (5)
jest*
Zle jesz zyc bez marzen i zludzen.Ciekawa forma
wiersza:)
Pozdrawiam:)
Czasami trzeba marzyć,to pomaga przetrwać trudne
chwile, pozdrawiam
Rzeczywiście wiersz smutny...żyć bez złudzeń i marzeń
jest trudno...podoba mi się.Pozdrawiam.
Bardzo ciekawa forma wiersza,w bardzo smutnym tonie
bez złudzeń i marzeń,czasem z marzeniem by już nie być
na żadnym szlaku,wśród tych samych twarzy
wciśniętych w te same ramy...
Mnie wiersz zatrzymał i mi się bardzo spodobał:)
Pozdrawiam serdecznie
i życzę by w życiu mieć marzenia,choćby i ze
złudzeniami:)
Dobrej nocy życzę:)