Piszę sam dla siebie przecież...
Pisać po to, żeby pisać,
A na szkle kolejna rysa,
Weny brak więc pisać o czym,
Stanąć z wierszem prosto w oczy?...
Tak linijki te powstają,
Idą w przód wciąż uciekając,
Mówisz : " życie przecież to nie zając
",
O nacisk na "życie" dbając...
Sens zawarty też w bezsensie,
Dusza jest zawarta w mięsie,
A przy stole jest też krąg,
Siłę większą ma od rąk...
A, że obok niego krzesło,
Wyobraźnie moją przeszło,
A, że jeszcze to nie wszystko,
Myślę sobie zawał blisko...
Może spytasz, gdzie tu sens,
Może Ci odpowiem precz,
Może sam dla siebie piszę,
I tak jest, na wenie wiszę...
Komentarze (1)
pisze dla siebie życie nie zając ale refleksja słuszna
często piszemy dla siebie ale wiersz już żyje swoim
życiem bo czytali inni W wierszu jest spojrzenie na
sztukę komu ją ofiarujemy czy sobie czy innym i tak
naprawdę na czym nam zależy Brawo Na tak!