Płacz

[Czy świat musi być tak okrutny?]

Maleńki pożuć marzenia, twój sen się nie ziści;
świat cię oszukał, opuścił za dużo w nim nienawiści.

Pozostał ci tylko płacz, żal, smutek i gorzka trwoga;
zostałeś sam, niechciany możesz zwrócić się tylko do Boga.

Twój słodki sen się skończył, straciłeś miłości bliskość;
twe serce rozdarł ból, zbudziła cię zimna rzeczywistość.

Nie dane ci się bawić, śmiać, życiem radować;
musisz kłębić się w smutku, cierpieć, goryczy smakować.

Mrużysz oczęta patrząc na świata smętne oblicze;
widzisz cmentarz umarłych postaci, wypalające się znicze.

Doglądasz odbicia swego przez lustro stłuczone;
śpisz na madejowym łożu, dźwigasz cierniową koronę.

I czekasz z nadzieją, na pomoc, na losu łaskawą rękę;
jednakże wiesz że tylko śmierć może ukoić twą udrękę…

Szczęśliwy umierałeś, czułeś się wspaniale, tak błogo;
nie żegnałeś domu swego, nie miałeś nikogo.

autor

Widmo

Napisany: 2003-09-03 Dodano: 2004-07-17 20:45:01

Ten wiersz przeczytano 719 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie