Plastikowa lalka

Plastikowe uczucia okrążyły mnie
Pozostał tylko chłód,
pozostał tylko cień.

Dotykam z nadzieją Twej twarzy
By oczy Twe znów zaczęły marzyć.

Okryję Cię kołderką wspomnień.
A Ty okryj mnie prędko,
Bym choć ja nie zdążyła zapomnieć.
Moją twarz przykrywa pełna okruszków papierowa pokrywa.

W mym papierze jest cieplutko.
Słodko, miło, czasem nawet bardzo milutko.
Od Ciebie wieje chłód.
Ty chcesz być dobra tak jak dobry jest Bóg?
Wraz z plastikiem na swej twarzy,
Wraz z myślami bez marzeń.
Bez uczuć i wrażeń?
Bez dotyku ciepła,
Bez chęci pomocy?
Chcesz po ziemi się toczyć tak jak cień za Tobą kroczy?

Wytnij w mej pokrywie otworek
Odkręć z mych oczu mały zaworek.
Patrz teraz co to są wspomnienia
Patrz - łzami radości przez zaworek spływają marzenia.

Szczęsliwa jestem, a Ty kim jesteś?
Plastikową lalka bez uczucia.
Nawet nie czujesz szpilki ukłucia.

Dokąd zmierzasz? Kim chcesz być?
Gdzie marzenia?
Czy w tym życiu cokolwiek Twoja osoba docenia?
Czy gdy umrzesz, docenisz życie?
Zdejmij za życia Swe plastikowe okrycie!

Brak Ci marzeń?
Brak Ci wspomnień?
Brak Ci Kena?
Chcesz stworzyć plastikową rodzinę?
Czy taka jest Twoja domena?

Zastanów się co robisz?
Zrób to szybciej,
może jeszcze prawdziwe życie dogonisz!

Niech ułoży się film dla Ciebie z mych krótkich przypomnień.
Niech zbudują one Twoja własną maszynę okruchów wspomnień.

I niech Twój chłód ucieknie.
Niech ciepło sprawi, że znów będziesz czuć.
Chyba nie chcesz żyć w piekle?
Spójrz na świat.
Jest kolorowy, więc nie mów "szach-mat"
Bo to nie gra.
Plastikowa lalko!
Plastikowe uczucie stanie się iluzją.
Zniknie, gdy w życiu plastik stanie się istotą próżną.

Od zaduchu piekła- plastik Cię nie uchroni.
Roztopi się Twoje życie, gdy diabeł Cię dogoni...

autor

Madzia

Napisany: 2005-01-06 Dodano: 2005-06-01 22:23:09

Ten wiersz przeczytano 442 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie