Płatki śniegu na drodze do nieba

Dla pewnej pani która nadaje mi sens życia

Razu pewnego szedłem sobie drogą
a zimę wtedy mieliśmy srogą
droga była długa i kręta
i wyrzeźbiona, jak ze snu wyjęta
Była to droga do nieba
tam gdzie jest spokój, gdzie nie trzeba prosić ludzi o kawałek chleba
gdzie nie ma przemocy
I wojen przeraźliwej mocy
gdzie bomby nie wybuchają jak w Afganistanie
A ludzie krzyczą, błagają, leci rana po ranie
Gdzie diabeł schował swój róg
I nie gardzi ludźmi- nie wpycha nóg pod pług
Droga prowadząca do wiecznej miłości
gdzie możesz poczuć smak wolności

W zimę srogą, mimo wszelich przeciwności
Wreszcie poczułem uczucie młodości
Nikt nie prosi o mowe
Nikt nie zarabia w głowe
Wszyscy tu się kochają
I spokój święty od Boga mają
Nigdy już nie będę stał na skraju przepaści
i nie będę miał wrogów wszelkiej maści
Po prostu spokój już zapanował
A życie tak jakby... idzie od nowa

autor

Korchez

Napisany: 2006-09-10 Dodano: 2006-09-10 00:53:53

Ten wiersz przeczytano 782 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie