Płoną biblioteki melancholii

Boję się Jutra....

Zwiędłych kwiatów na parapecie, brudnych szyb, zatrzymanego na zewnątrz światła,
odgłosów wiecznej wojny. Słów Dyktatorów, że to nowy Początek. Tabula Rasa.
Boję się wyciągnąć dłoń, już chyba nie chcę otworzyć drzwi,
Jak małe dziecko. Biczuje mnie świadomość, że to wszystko to My.

Płoną biblioteki ciepłych uczuć z poprzedniej epoki,
Nikt już nie pamięta smaku melancholii.
Barbarzyńcy zza siedmiu gór i lasów wydarci z bajek kaleczą rzeczywistość,
Pokłóciły się bieguny Dobra i Zła. Wygrała namiętna orgia naszej nienawiści.

W różowych sukienkach, na postawionych kołnierzykach,
Za barykadą mody i lansu, umiera nasza przyszłość.
Zmowa milczenia w plastikowych reklamówkach,
Przeciera sobie drogę wśród ulic pełnych brudu.

Drzewa nie potrafią mówić, więc nie krzyczą protestem,
Choć widzą od wieków Piekło, między ziemią, a niebem.
My mamy monopol na wszelkie tworzenie,
Oblizujemy lubieżnie bagnety, wyciągając je z ciała martwego przeznaczenia.

Zapisane nam losy, taki sobie pierwotny plan Boga,
Odrzuciliśmy z pogardą. Kochamy się w Sobie.
Zapatrzeni w lustro własnej tożsamości,
Pół mózgu na tacę. Drugą połowę toczy nowotwór zniewolonej mentalności.

Nie wyjdę dziś za drzwi. W kokonie strachu przed potencjałem dwunożnych,
Skierowanym zawsze na zachód. Połyskującym jak ostrze noża.
Kiedy świat się już wykrwawi i zginie ostatni syn ziemi,
Wtedy wyjdę na zewnątrz, będę bezpieczny.

Postaram się pokochać samotność, zapłaczę nad Początkiem,
co nie dał rady ludzkiej naturze. Nie pokochany upadł pod stopami wroga.
I stanie się Jasność, Sąd Ostateczny,
Lecz kogo tu sądzić, gdy wszyscy od wczoraj na etacie w Piekle...

autor

rebel

Napisany: 2010-08-05 Dodano: 2010-08-06 06:52:13

Ten wiersz przeczytano 465 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie