[ po 1758 dniach/ ]

zawstydziłam się



po stu - dwudziestu spacerach,
kilku spędzonych nocach,
w objęciach wiatru

prawie wspólnych śniadań,
kiedy zbiegliśmy z różnych domów.


po rozmowach w bałaganie naszych pokoi
i budzenia się między nocą a świtem

wyjadaniu sobie resztek z talerza
brudnymi palcami w uśmiechach


kiedy byłeś listonoszem własnych wierszy,
czytanych po nocach
lub tych wyrecytowanych obok 'polannej' ławki


tak mi głupio -
pocą mi sie dłonie
i drżą kolana

znów się zakochałam

boję się pocałunków -

znów patrzę w ziemię.

Tak dziś prosto dziękuję Ci za te magiczne chwile.Dziś znów obudzę Cie ja i moje koralowe włosy

autor

złodziejka marzeń

Dodano: 2008-03-16 08:35:43

Ten wiersz przeczytano 442 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie