Po co ta szafa?
Kupiłam dużo wieszaków
i jak sukienki w szafie
bo inaczej nie potrafię
odwieszam przeszłe dni
wszystkie dokończone marzenia
tęsknoty przetęsknione
i sny dawno prześnione
mogę w nich grzebać od niechcenia
ale nosić już się ich nie da
bieda
szafa zapchana
a ja codziennie z rana
nie mam co na siebie włożyć
ale nie chciałabym dożyć
takiej chwili
by przyszli jacyś obcy
i wszystko wyrzucili
a widziałam nieraz
ktoś całe życie zbierał
inny to rzucił w ogień
został popiół
tam gdzie był człowiek.
autor
Ludwika
Dodano: 2012-01-23 20:34:41
Ten wiersz przeczytano 596 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Ludwiko, może czasem lżej gdy ogień strawi
to co człowiek po sobie zostawił, bo zapach tych
których kochamy długo śpi miedzy nitkami.Pozdrawiam:-)
Ludwiko! To przecież jest życie. Jest i już po nim.
A dziś są takie czasy, że odzieży w lumpeksach nie
brakuje, stąd też po śmierci dzieci nie noszą po
rodzicach (broń Boże, a gdzie tam!)
:):):)+:):):)
Mieszkanie zyskuje na wartości dzięki takiej szafie:)
Pozdrawiam serdecznie+++