Po prostu.

Bo to niby zmiany.

Bo po prostu i bez przyczyn chcę być inna niż opiewające mnie osoby, pełne uniesień i trwogi. Po prostu i już- nie dociekam dalej- dlaczego i po co, bo to chyba zbyteczne wiedzieć. Na codzień różne maski, nowe przebrania, otoczka też nie stara. Wszystko dokładnie przemyślane nocami i dniami, które od góry do dołu wypełnione bezpłomiennymi kolorami. Nawet "szary" tak często stosowany wyblakł w ustach codziennych ludzików, którzy zmęczeni;
pracą,
rodziną,
brakiem- pieniędzy, miłości, przyjaźni...
marnotrawią chwilę prawdziwej szczęśliwości.
Czy tak trudno pojąć im mój umysł, który wyrywa się zanadto do życia tętniącego? Czy zawsze nierozumiane będzie z góry niechciane, przez kochanych, tak bliskich przecież, odrzucane. Czy porwać się na to z łatwością leniwca[?] A może walczyć jak tygrysica o swoje mniemanie, tudzież wolność[?]
Tak! Wyrywa się serce z młdawej niewoli krzycząc najgłośniej jak potrafi.
Nie! Drze mordę nieomieszkanie rozum, który w swej logice i prawdzie zgubił sam siebie.
A jednak wszystko to wina ludzi, chcę mówić. Oni zmieniają;
skreślają,
ubóstwiają,
wybierają.
Nie mi to pojmować, rozważać.
Szanować- na to słowo oddaję swą godność.

autor

dziewczyna_z_dm

Dodano: 2007-06-12 18:05:11

Ten wiersz przeczytano 506 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie