Po tym jak zabrano mnie na dach...

" Po tym jak zabrano mnie na dach świątyni "

nie wiedziała
że
byłem smutny
nikt jej nie
powiedział
jak mocno
zawęziła się
niewidoczna klatka
samotności
nie przekazano jej
pocztą
pantoflową
wieści
o tym jak
bardzo
była mi
potrzebna
ale przyszła
staneła w
drzwiach
i nie
mówiąc
nic
objeła mnie
swoimi
ramionami
i bez
głupiego wstydu
pozbyła się
ubranie
swojej
i
mojej
samotności

tylko tyle ile trzeba

autor

jydysz

Napisany: 2007-08-12 Dodano: 2007-08-30 21:17:33

Ten wiersz przeczytano 588 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie