pochowana

Do Ciebie K. bo pochowałam uczucia wraz z dziadkiem.

Bezbarwne gesty, które ciągle są, choć już Cię nie ma.
I naprawdę nigdy nie było.
Dwie cząstki ciała to tak wiele i tak mało zarazem. Słowa rzucane a nie płynące z serca.
Oczy patrzące pożądliwie, a niewidzące.
I głupie serce. Zaślepione, ufne, głupie... Nadzieje żywe, żyjące leżą już w grobie.
Niech tam zostaną, niech przykryte ziemią wypalą się.
Pogrzebana wiara w miłość, bo tego chciałeś, pochowana na dobre.
Już jestem kimś innym, ktoś kto tyle zyskał, bo wiele stracił.
Pozostał sobą, obdarty z resztek wiary, powrócił. Pozostał sobą i zarazem kimś innym.
Na zawsze. Już. Bez serca.

autor

pochowana

Dodano: 2009-05-05 14:48:57

Ten wiersz przeczytano 395 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie