Pochowana żywcem...

Dzięki Kinga... :)

Nie krzycz... Zaraz będzie po wszystkim
Jeszcze tylko kilka razy aby nie był za płytki
Skończyłaś? ... Wystarczy.Kładź się na plecy
Bez sprzeciwów.Mój cios do delikatnych nie należy...
Dotknę tylko znów twej dłoni i ostatni raz warg
Nienawiść przypomina...Nienawiść uderza w twarz....
Zrównam cię z ziemią.Marzyłam o tym od dawna
Będę szczęśliwa tylko wtedy, gdy ty będziesz martwa
Posiniaczona twarz spogląda kilka metrów wzwyż
Zbyt oszołomiona aby mogła stamtąd wyjść...
Błagasz o przebaczenie?
Litość dla mnie nie istnieje...
Błagasz swym spojrzeniem
Pluję w twarz i się śmieję...
Chwytam narzędzie i powoli przysypuję
Coraz bardziej osłabiona.Coraz ciężej oddychasz
Widzę jak panikujesz, lecz to mnie nie interesuje
Zadławiona mokrym piachem przytomności nie odzyskasz

Nasze dusze obce teraz
Kiedyś dusze dwie tak bliskie
Kiedyś nie chciałaś umierać
Teraz pochowana żywcem...

autor

.siostra.nożownik.

Dodano: 2005-06-18 13:17:03

Ten wiersz przeczytano 512 razy

Oddanych głosów: 141

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie