Pochyleni

podparty w oknie
czytam deszcze
za szybą

nieznani szukają
czegoś na dole
czy tak po prostu
są pochyleni

niewiedza twarzowa
czasem staje się
trudna do zniesienia
nawet
dla niewidomych

w bruku pozostanie
ślad na kilka sekund
a potem zniknie
zupełnie tak samo
jak wszyscy pochyleni

zapalam po cichu
wszystkie słowa
i otwieram strony
kolejno
zdanie po zdaniu
z życia

zapalcie swe krzyże
i unieście do góry
by podniosły się
twarze

wtedy wzejdzie słońce

autor

pan_zagubiony

Dodano: 2007-12-10 17:08:25

Ten wiersz przeczytano 492 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie