Pociąg (cz.II)

Część II

Jeden niezauważony zakręt. On rozpędzony, pociągnięty przygodą, odkrywaniem świata, kierowany ambicjami, pasją, nawet nie zauważył jak żona zwolniła. Rozsunęły się ich drogi. Jeszcze nic straconego, jeszcze są na tyle blisko, że dostrzegają się wzajemnie. Może, jak Dobry Bóg pozwoli, drogi ich, znów połączone, staną się szerokim gościńcem.
Z ciężkim sercem spojrzał na zegarek. Tak córki są doprawdy prawdziwym Darem, są pociechą. Największą radością i jego życiowym samospełnieniem. Teraz jego serce do nich należy. Pewnie czekają na niego. Wiedzą, że wraca. Zawsze czekają. Miłość, którą odkrywa w ich oczach jest mu zapłatą, wynagrodzeniem całego jego rozczarowania.
Znów zerknął na zegarek. Rozejrzał się po przedziale. Naprzeciw siedziała kobieta, mniej więcej w jego wieku. Także zamyślona. Także kontemplująca widoki ukazujące się za oknem pociągu. Widoki niby te same, znane, widziane niezliczoną ilość razy. Oczy, myśl i serce same wtapiały się w ten swojski krajobraz.
Uwagę jego przykuła grupka chłopców, może kilku, może kilkunastoletnich grających pod lasem na trawiastym boisku. Zapewne przez nich wytyczone i oznakowane palikami. Ujrzał w pamięci znajome twarze kolegów, głosy, dźwięki wspólnych zabaw.
- Co się z nimi teraz dzieje? Jak żyją? Właśnie tak, jak ci chłopcy, spędziłem swoje dzieciństwo i wczesne lata młodości. Ileż to razy paliliśmy ogniska piekąc ziemniaki. Prawdziwy rarytas. Najbardziej smakowały z solą i masłem. Setki, tysiące godzin spędzałem w lesie, odwiedzając miejsca tylko mi znane. Zwłaszcza w wakacje, ale nie tylko. Latem chodziliśmy się kąpać do rzeki Bystrzycy. Była to jedna z głównych naszych rozrywek, gdyż na kolonie czy obozy nie wyjeżdżaliśmy. Może to i dobrze, że na niewiele było nas stać, bo potrafiłem cieszyć się zwykłymi rzeczami: szumem drzew, szemraniem rzeki, grzybami znalezionymi w lesie i jagodami uzbieranymi do bańki.
Trudne, a przecież wspaniałe dzieciństwo. Czarowny świat przeżyć. Czas niezniszczalnych wspomnień, bo nieustannie pieszczonych w pamięci. To jest ten nasz najpiękniejszy świat.



Cdn.

Janina Raczyńska-Kraj - fragment opowiadania z tomiku: Z tobą i bez ciebie

autor

Janina Kraj Raczyńska

Napisany: 2010-01-20 Dodano: 2015-12-20 07:47:44

Ten wiersz przeczytano 1161 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie