Pod powiekami

Pod przymkniętymi powiekami jest dom, mój magiczny dom
Sofa przykryta marzeniami, tańczący kurz sczytanych stron
Na stole micha owoców pragnień i rozrzuconych sztućców ład
Ściana obrazów, które banalnie przykleją uśmiech do moich warg

Pod przymkniętymi powiekami jest wiatr co w tańcu porwał deszcz
I na podłodze grzechu kamień, strzaskane oczy pełne łez
Są oczy ślepców bielmem krwawe, napędzających rzeki nurt
I dłonie prośbą całkiem nagie, zniszczone słowa, zamknięty bunt

Pod przymkniętymi powiekami anioł z obrazu jednak łka
Nadchodzi burza, posępne niebo, podam parasol mu i płaszcz
Serce się toczy kamiennym traktem, nieśmiało kwitnie piękny kwiat
Pod przymkniętymi powiekami ... taki ten mój magiczny takt

Otworzę oczy, wyjdę ze snu
By wiatr mych myśli owiał mnie znów
W realność wstąpię, bo wierzę że
Na miękkiej chmurzę utulę Cię
Pocałunkami zgaszę mrok
I gestem oczu otworzę noc
Wyszeptam gwiazdom zaklęcia treść
Niegodny Ciebie by zbudzić dzień

Na tajemnej polanie, w tajemnym lesie stoi opuszczony dom i tylko odkryć jego tajemniczość.

autor

pewien_sen

Dodano: 2008-04-14 09:55:20

Ten wiersz przeczytano 519 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie