Podróż po całym świecie XXVII

Kolejny z tego cyklu.

"Podróż po całym świecie XXVII".
28.10.2018r. niedziela 13:25:00

I
Nad Wołgą w Rosji w mieście Twer byłem w tamtejszej Twerskiej Galerii Obrazów. I widziałem jak Anioł Stróż powstrzymuje złego ducha w walce o duszę. Był to olej na płótnie z około 1850-1859 roku, a autorem był Aleksiej Tyranow. Postać Anioła Stróża, indywidualnego opiekuna człowieka stała się popularna w XVII wieku. Wtedy to ludzie zamożni zaczęli zamawiać u artystów kameralne dzieła, które nie tylko miały dekorować ich mieszkania, ale także pełnić funkcje pedagogiczne w stosunku do dzieci zamawiających.
Autor dzieła, o którym wspominam rzadko podejmował tematykę religijną. Ten obraz powstał na krótko przed śmiercią artysty i jest zapewne zapisem jego ówczesnych przemyśleń.
Na obrazie tym diabeł patrzy z ukosa i wyraźnie obawia się zbliżyć. Tyranow w sumie namalował go inaczej niż anioła, a dokładnie namalował go lekko niewyraźną kreską. Zdaje się , że postać anioła sprawia, że diabeł za chwilę może się rozwiać jako zły sen.
Na obrazie widzimy wspomnianego anioła, on to stara się pocieszać opłakującą chorego kobietę. A gest jego lewej ręki jest gestem zabraniającym dostępu dla złego ducha.


Idąc alejami nieznanego cmentarza
Czasem tak się zdarza,
Że człowiek nie wiedzieć czemu się rozmarza.
No i szedłem, zanurzony w rozmyślaniach
I niemalże bym nie zauważył leżącej na liściach
Kolorowej chusty,
Nikogo nie było cmentarz był zasadniczo pusty.
Były tylko umarli,
Ale oni na pewno owej chusty nie pozostawili.
Gdy wychodziłem z nekropolii
Powiesiłem na płocie, w przeźroczystej foli
Ową chustę,
Nieopodal młoda dziewczyna sprzedawała kapustę.
Sama ją deptała,
Więc do pomocy mnie zapraszała.


II
W Maco w Muzeum Urszulanek widziałem jak święty Dominik otrzymuje różaniec. Autorem jest Guillaume Perrier. Obraz powstał w 1636 roku i jest olejem na płótnie. Na obrazie widać jak Maryja z Jezusem w złocistym blasku zstępuje z nieba i i daje różaniec świętemu. Ten założyciel zakonu dominikanów jest uważany za prekursora modlitwy różańcowej.
Dominik ubrany jest w habit utworzonego przez siebie zakonu. Towarzyszy mu kilka atrybutów. Leżący przed nim glob jest symbolem kulę ziemską. Cała scena odbywa się w pobliżu jakieś budowli. Jest to nawiązanie do legendy, która mówi o tym, że Dominik otrzymał różaniec w Tuluzie albo w Albi, gdy nawracał albiegensów w południowej Francji.


Płakała brzoza,
Wiatr wiał od strony morza,
A mnie czekała kolejna wyprawa
I bez różańca by się nie wydarzyła.
Myślę, że kolejną podróż wymodliłem,
Więc na ów gest bardzo się cieszyłem.
Pewnie zachodzicie w głowę o jakim geście mowa,
Ale powiem wam, że piękne kwiaty przystrojona jej głowa.
Razem też wędrowaliśmy
I tak się poznaliśmy.
Ona dała mi szansę na chwile radości,
Dziś ja jestem tu, a ona u Urszulanek gości.


III
Znów w wspomnieniach wracamy do Florencji. Tam w galerii Uffizi widziałem także Madonnę w otoczeniu Aniołów i Świętych. Jest to tempera na desce z 1487 roku, a autorem jest Aleksandro di Mariano Filipepi zwany także Sandro Botticelli.
Obraz ten jest utrzymany w modnej w XV wieku i w pierwszej połowie XVI wieku konwencji "sacra conversazione", czyli święta rozmowa. Był to typ wizerunku Madonny siedzącej na tronie. Przedstawiana była wraz z Dzieciątkiem w otoczeniu świętych. Taka kompozycja jest symbolem Kościoła.
Mały Jezus ponosi rękę w geście błogosławieństwa. Z obu stron tronu znajdują się cztery anioły. Dwaj z nich podnoszą zasłonę oddzielającą świat niebiański od ziemskiego, co jest symbolem objawienia. Z kolei dwaj pozostali trzymają narzędzia Męki Pańskiej. Ten z lewej koronę cierniową, ten z prawej gwoździe.


Ona boso przechadzała się florenckimi uliczkami
Jakoś od razu zaiskrzyło między nami.
O dziwo na imię miała Flora,
Zniewalała mnie jej uroda.
Ona mieszkała niedaleko
Hodowała kozę, do posiłku podała świeże mleko.
Ona zdaje się, że jakoś dziwnie wstawiona
Mówiła, że jest ma żona.
Na palcu widniała jej obrączka,
Która była wizerunkiem zajączka.
Myślę, że to wam wszystko mówi,
A mnie się jakoś w owych wspomnieniach nic nie gubi.


IV
W L'Aquila w Muzeum Narodowym d'Abruzzo widziałem temperę na desce z 1480-1485 roku, a na niej Scenę z życia świętego Jana Kapistrana. Autorem jest Giovanni di Bartolomeo d'Aguila.
Na obrazie widzimy tego słynnego, piętnastowiecznego kaznodzieję. Z obu stron świętego widzimy cztery sceny z jego życia. U góry z lewej sprawuje Eucharystię. W lewym dolnym rogu scena związana z bitwą pod Belgradem. W prawym górnym rogu widzimy wątek z życia świętego, który słynął z znakomitych kazań. Podczas jednego z nich demony zaczęły opuszczać dusze opętanych, którzy słuchali świętego. Kolejna scena ukazana w prawym, dolnym rogu to scena, która pokazuje nam śmierć tego świętego. Nastąpiła ona niedługo po bitwie pod Belgradem.


Nie jedna pewnie z mojego życia scena
I to nie jest jakaś tam ściema
Zostanie wam przekazana,
Jednak na pewno ma mega ukochana
Nie zostanie w szczegółach opisana,
Bo chcę by była zawsze dla mnie taka niepowtarzalna.
Niebawem znów na kolejne wyprawy się wybieram,
Już w planach minione lato nadrabiam.
Minionego lata nigdzie nie byłem
I bólu z tego powodu nigdy nie kryłem.
W tym roku będę jeszcze w wielu miejscach,
Nie raz powiem wow i och, i ach.
No, bo będę w Paryżu i w Madrycie,
Ale nim nastanie owe życie
To jeszcze pojadę gdzieś z kimś wyjątkowym,
A teraz kończę i zajmuję się czymś nowym.

Serdecznie dziękuję i zapraszam ponownie :)

autor

AMOR1988

Napisany: 2018-10-28 Dodano: 2018-10-31 12:12:26

Ten wiersz przeczytano 754 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie