(pod)stawy zamglone

brzozy tej wiosny są nieśmiałe

trawy nie pachną odświeżeniem

słońce pobrzaskiem oniemiałe

nie wiedzie już na pokuszenie



kaczki od wczoraj ciszej kwaczą

łabędź za chlebem wolniej pływa

zmarły powody do zatraceń

a siwych włosów wciąż przybywa



ławka twardnieje od siedzenia

szczeble tak rzadko malowane

na dobry dzień i do widzenia

krzyże na drogę darowane



łzy krokodyle kapią z nieba

naiwność marzeniami tyje

nad sobą żalić się nie trzeba

choć umarł król

królestwo żyje

autor

z nick-ąd

Napisany: 2008-03-08 Dodano: 2008-03-10 16:21:12

Ten wiersz przeczytano 481 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie