Poeci
Poecie świat rzuca kłody pod nogi , bo on
zapatrzył się w obietnicę poranka
Poranek to obietnica wspaniałego dnia,
wieczór nocy wypełnionych po brzegi
pucharów rozkoszą
Przejścia pomiędzy grotami,pomiędzy
labiryntami, sferami, żywiołami, snami
Wieczna zmiana dnia w noc, ognia w wodę,
jakby ktoś bawił się słowami
Nieuchwytna tajemnica głębi jezior
spojrzeń, rzeczy na dnie,
niepewni niczego władcy i słudzy tylko -
błysków pod powierzchnią, nagłych kontaktów
z naprężoną żyłką wędki w morzu tajemnic
Nie ma granic, są płynne przejścia,
przejścia między snem a jawą, prawdą a
kłamstwem,
nadzieją a rozpaczą, dobrem i złem
Ja mam się w sprzecznościach
Chcę zamieszkać w przejściu między
jaskiniami, grobami a dnem mórz, chcę
zamieszkać
w pyle, drobinie, w gwieździe, w śmierci, w
jej przejściu w sen życia,
tam gdzie drzewa rozsadzają betonowe płyty,
gdzie spaliły się biblioteki Aleksandrii,
w dymie z tych bibliotek,
gdzie wiatr, gdzie tęcza, gdzie kobieta i
mężczyzna zapamiętale walczą
nieprzebudzeni, niesamotni, nieświadomi,
rozproszeni, obecni
W zdaniu "śmierć przechodzi w życie"
znajdując pośrednio osobiste pocieszenie
jadę robić zdjęcia na niezliczone pola
bitew, plątać korzenie drzew, tańczyć w
śnie nocy letniej,
witać się z Angelą Braun, umierać tam,
gdzie w bezsensie walk inkarnują Hektor i
Achilles
gdzie budzi się heroizm, klejnot znaczący w
morzu chaosu,
przed rozerwaniem ciała na sztuki zrodzony
sens
No nieważne
Przejścia między rzeczami wrogimi sobie od
środka, strumienie przepływu, pająk
świadomości rozpostarty na szkle, w ciele
Wszystko wiruje w tańcu, który się nam
odsłania, a nie odsłania się nigdy do końca
Choć czasem bierzemy w tym udział Układy
barwne, układy dźwięków, kształtów, układy
pobudzające nastroje
"Coś" ujarzmia to wszystko i zespala, a pod
powierzchnią jest "to coś" Zmysł piękna
chwyta konstrukcje słów, rzeczy, wymienne
są środki wyrazu "tego czegoś" Względne czy
absolutne stany duszy? Przykrywka uczuć,
zasłona, wieczna wymiana, ukształtowanie
umysłu przez to, matryca umysłu, który jest
poza i we mnie -
Komentarze (4)
Tak dużo o poetach ... hmmm . Pozdrawiam
super wiersz.pozdrawiam
poecie przede wszystkim ludzie rzucaja kłody pod
nogi...zamykam się w świecie swoich wewnętrzrnych
przezyć i odczuć i tylko na chwilkę otwieram
się...odnalezienie i
odkrywanie...zagubienie...smak....zapach...i umysł
ktoremu zobaczene piekna nieba utrudniaja
chmurki...bałagan mysli...pozdrawiam Cie bardzo
serdecznie...jak zawsze super tekst....
być pomiędzy w impulsie którego ciągle szuka i do
końca nie sposób dotknąć poszukiwanie i odkrywanie
Zawiera wiersz wartościowy zamysł sztuki nie tylko
poezji Droga Bardzo dobry pozdrowienia Duży plus