Poezja
... to zlepek słów
zapisanych na wymiętym skrawku papieru.
Nieprzemyślany, ot tak, w pośpiechu.
To łagodne drżenie serca
i łzy napływające do oczu.
To długie wieczory spędzone
przy blasku dopalającej się świecy
i zapach topiącego się wosku.
To wołanie, to krzyk,
przewaga serca nad rozumem.
To samotność w miłości
i szczęście w nieszczęściu -
to paradoks.
To niewypełniona przestrzeń.
To potrzeba zaistnienia
i pozostania niezauważonym.
To chęć bycia sobą
zakładając maskę.
Komentarze (5)
Dla P.Janusza Przetacznika: Jestem raczej otwarta na
krytykę, która ubogaca, tak więc natychmiast po
przeczytaniu Pańskiej wypowiedzi skorzystałam z rady i
zajrzałam do owego "Dekalogu...". Zgadzam się z nim w
stu procentach, jednakże nie dostrzegłam w nim i w
moim "tworze" niezgodności. Dodam też, że wbrew
tytułowi, wcale nie uważam się za wysokiej rangi
poetkę, o nie. Jednak jestem niemalże przekonana, że
poezja ma na celu wyrażanie i wzbudzanie uczuć. Jeśli
wiersz sprawił, że choć przez chwilę pozwoliłam sobie
na odrobinę refleksji, zadumy, zakręciła mi się łezka
w oku lub na mojej twarzy pojawił się chociażby cień
uśmiechu - wiersz jest dobry. Nie musi być pisany z
ogromną precyzją, bo iluż jest na świecie wirtuozów
poezji? Poezja pozwala na wyrażenie siebie, takiego,
jakim się jest - z niedoskonałościami. Idealnie
rytmiczny układ wyrazów i sylab, a bez duszy... czy to
poezja? Każdy ma prawo do swojego zdania. Pozdrawiam.
ładne te rozważania...pozdrawiam
Witaj,to czujemy odczuwamy,część serca i duszy naszej
, a,,pozdrawiam++ co ukrywamy jest
niezrozumiałe..pozdrawiam++
To droga zapomnienia i odlotu ....pieknie!
ciekawe rozważania... poezja... coś w tym jest