Poezja Ola ( bardzo osobiście)

poezja! to jest to coś, co nas zmienia, co nas
rozumie i wysłucha, co nas unosi i podnosi...

Wiersz zgrabnej konstrukcji, ciekawy tematycznie.
Dobry wiersz.

Typowy wiersz z zalotnym haczeniem. Nie wiem,
odpowiedzcie...ale cóż? wiersz jest jaki jest - tzn.
dobry. Ale może, a na pewno, ruszy armia doradzających
i głosujących...i odpowiadających na pytanie ;)

bo takie są te kochane poetki jak ćmy do lampy i
gorącość czują blade są w swoim zabieganym
czarodziejskim życiu Wiersz ma piękną wymowę i ciepło
przesłania wyrazy uznania

W pierwszej chwili przestraszyłam się, że to plagiat
(po komentarzu Mai-Marc) Odetchnęłam z ulgą, bo
poszłam na tę stronę i kamień z serca. :)) Piękny,
mądry, wzruszający, napisany sprawnie, z polotem i
miłością wiersz. Ale tamten, na wspomnianej stronie
jednak mi się bardziej podobał. "Gorącość" mi
przeszkadza, taki trochę kolokwializm(?) ale ogólnie
wiersz zrobił na mnie duże wrażenie i brawo. :)

Cóż można tu komentować? Po prostu pięknie napisane, a
mnie gdzie tam do takiej poezji.

przeczytawszy Twoj wiersz zastanowiłam sie skąd znam
te słowa.....sprawdziłam....w marcu znalazłam je na
stronce Magdy Umer i Andrzeja Poniedzielskiego....już
wtedy zrobiły na mnie wrażenie.......jakże internet
jest mały a my poszukujemy wciąż nowych źródeł na
odczuwanie piękna....

Poezja oczyszcza nasze dusze. Duże brawa!

Przeczytawszy twój wiersz dochodzę do wniosku,że
czasem jeden głos jest jak chór.Taki był twój
głos.Mądry z Ciebie człowiek

Ta górna dedykacja ech tylko pozazdrościć żonie:) Co
do wiersza jest przyjemny niewątpliwie. Jednak
większosć rymów się gryzie, zbyt
proste:nosiła-prosiła, grania-kochania, blada-wada.
Takie rymy ciągną treść za rękę zamiast nadawać jej
lekkości. To tylko moja opinia.

Żona jest Twoją muzą i Twoją poezją - to bardzo
dobrze, bo wena Cię nie opuszcza :) Jeśli ktoś, kogo
kochamy dodaje nam skrzydeł, to nawet kamyk przydrożny
może nam być natchnieniem...

Pisanie jest odskocznią od życia tego szarego,
codziennego.Pięknie widzisz swoją żonę. Umiesz ja
docenić.Masz u mnie +

Moja poezja to cukier w soli, to pierz w serniku lód
na języku, para za oknem dziura w sweterku, jazda w
wertepach w małym rowerku, skoki na bandżi, okna
wybite, sen na werandzie, serce rozbite, ale też
taniec tak swawolny, ze teraz znowu Ty stoisz w oknie
i mnie podziwiasz i zsyłasz uśmiech, czy to Poeto może
być grzech? Pytam przypadkiem, nie z interesem, bo
moje ciałko z śmiechu się trzęsie. Pozdr ,Ewa :) :): )

coś jest tu ze mnie ... brawo ..pięknie to
ująłeś....)))

Czytam dzisiaj te nowo dodane wiersze i moj nastroj
zmienia sie jak w kalejdoskopie. Bardzo mi sie Twoj
wiersz podoba, chwala za niebanalna konstrukcje.