Poezji broń

Ach gdyby wszycy
poezją sycili swe dusze
ileż lżej by było
i chłopcy w mundurach
mężnie by z piórem walczyli
o słowo każde
ukryte w stalówce

Nie sposób określić
tej wojny w słowa
a krew by się lała
potokiem czerwonego

Atramentu
Co znika gdy
pod słońce patrzysz

Gdyby tak wszyscy
swą duszę poezją sycili
płacz matek
po świecie
rozlany by został
gdy dzieci Mickiewicz
wersy smutne
czytają..
do poduszki w groszki..
i misie..
Ach te misie wysnione !!
w Artystycznej głowie
malowane słowem..
Skrupulatnie..

Gdyby tak wszyscy
poezją sycili swe dusze
ileż scen dramatycznych
by papier pochłonął
różowy..
Ażw wiadomościach wieczornych
mówili by o Tym

Ach ta poezja!!
Przeklęta przecież!!!
jak to ludzie słusznie mówią...
po którz by to przecież
na froncie ginął??

autor

mistyf

Napisany: 2004-05-15 Dodano: 2004-08-02 15:05:05

Ten wiersz przeczytano 479 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie