pogrzebani
na kapuście gra wróbel
strach się mleczem wybielił
może jeszcze polubię
nim się w trwogę zamieni
ławka jawno zielona
wciąż ubarwia mi spodnie
można życie przekonać
że jest dobre łagodne
że te szpaki w czereśni
mają prawo świętować
bo my prawi jesteśmy
jak procesja darmowa
jak chowanie umarłych
pod kwiatami sztucznymi
tak się kruki rozdarły
no i dusza wraz z nimi
Komentarze (8)
przemyślany i mądry wiersz:)))
Ciekawy wiersz z ładną melodyką, dobrym doborem słów.
Bardzo dojrzała poezja urokliwa w obrazie
a jednak człowiek prawy czuje więcej bo dusza jego
krzyczy
Wiersz jest...swietny. Napisany wprawnam piorem (przy
glosnym czytaniu slychac wlasciwa melodie, wariacje
slow i ich znaczen)
jeżeli dobrze odbieram to "chowanie umarłych pod
kwiatami sztucznymi" to jest to niezwykle trafna
metafora, których jest tu dużo więcej.
świetny wiersz,te metafory dają do myślenia...
świetny!!! - słychać szpaki i wróble - wspaniałe tło
do przewodniej myśli.
Wyobrazilam sobie ciebie , siedzacego na tej lawce i
zapamietalam nie tylko cudowna zielen , ale tez
dostrzeglam usmiech /pierwszy raz / A duszy nalezy
czasem pozwolic na krzyk .... Lubie do Ciebie wracac
...