pójdę sobie do piekła..

pójdę sobie do piekła, uśpię czujność Charona,
wiosło wyszarpię mu z ręki, spojrzę w oczy demona,

wszeteczny przejdę siedmiokrąg - kontynuując wyprawę,
klnąc, co od wieków przeklęte, plugawiąc to, co plugawe..

w ziejącym bezbożnie mroku
na czaszce Yorricka się potknę przypadkiem,
hordom piekielnym dorównam kroku
i wyjdę, jak weszłam - ukradkiem..

pójdę sobie do nieba, uśpię czujność Piotrową,
klucze mu z palców wykradnę, jak błogosławione z ust słowo,

na wrzosach tarzać się będę pod bacznym wzrokiem aniołów
i radość w swym sercu odnajdę, powstanie, jak Feniks z popiołów..

a gdy tak pławić się zechcę w rozkosznej, niebiańskiej pasteli,
czując, że zaraz, za chwilę się dusza od krwi mej oddzieli

głos twój usłyszę z oddali, jasny, jak słońca blask z rana:
'pofiglowałaś już sobie, więc wracaj tu do mnie, kochana'..

zostawię piekło za sobą,
sielskie krainy porzucę,
do Nieba, które jest tobą
powrócę..

autor

ash

Napisany: 2007-03-10 Dodano: 2007-03-11 00:00:31

Ten wiersz przeczytano 407 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie