POKER ŻYCIA
Życie jest twarde jak poker
Stale napięcie rośnie w grze
Każdy gra swym życiem jak chce
Przeciwnikiem mocny partner
Życie jest kruche ulotne
Złap te chwile, które możesz
A sam sobie już pomożesz
Stawki na stole zawrotne
Raz przegrywasz raz wygrywasz
Sprawy sobie, więc nie zdajesz
Karty sobie sam rozdajesz
Nie zawsze w tej grze szczęście masz
Rozgrywasz sam życie swoje
Inni grają twoim losem
A ty musisz iść za ciosem
Prywatne to życie twoje
Gdzie jesteście przyjaciele?
Postawić na jedną kartę?
Czy aż tak jesteś uparta?
Przegrać w tej grze mogę wiele
Pomóżcie Przyjaciele
autor
sarenka1965
Dodano: 2008-03-17 00:02:45
Ten wiersz przeczytano 515 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Nie zawsze sam sobie człowiek karty rozdaje, tylko
czasem mu sie to udaje. Los kartami rządzi skrycie, bo
to życie samo życie. Chociaż i los ograć można lecz i
grać trzeba z ostrożna . Jak zwykle ciekawy pomysł na
wiersz, brawo sarenka .
no cóż takie jest życie, nie zawsze usłane różami-
podoba mi się wiersz, zostawiam plusik
Obawiam się, że apel będzie nieskuteczny, ponieważ w
ogóle nie porusza, nie straszy.