Pokłon naturze
Patrzę z podziwem, jak ta róża dzika,
pnie się wśród chwastów, piękne kwiaty
rodzi,
dla niej zbyteczna ręka ogrodnika
i jego podziw.
Rośliną będąc, zna swe miejsce w
świecie,
niedoceniana, lecz dumna z niej pani,
potrafi oczy radować swym kwieciem,
a kolcem ranić.
Chociaż ją człowiek próbuje upiększać,
natury siłą - ta dzika i prosta,
w porywie złości w pień szpadlem
wycięta,
wkrótce odrosła.
Nie niszcz natury, też nią jesteś
przecież,
swoją żywotność czerpiesz z niej
obficie,
matką wszystkiego jest, co się na
świecie,
nazywa życiem.
autor
karat
Dodano: 2015-02-08 14:59:01
Ten wiersz przeczytano 2993 razy
Oddanych głosów: 73
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (80)
Piękna (jak zwykle) refleksja.
Pozdrawiam, Karacie:)
Dlaczego tak podziwiamy przyrode bo wszystko budzi sie
do życia i chce się żyć na nowo poraz kolejny .
pokłon Tobie i naturze.
Pozdrawiam serdecznie
Piekny trescia i forma ...pozdrawiam z podziwem
należny pokłon
pięknie pisany
więc razem z tobą
też się kłaniamy...
pozdrawiam pięknie:)
ładnie z morałem
Piękno przyrody oko cieszy, należy o nią dbać,
pozdrawiam:)
Mam taką piękną różę i dbam o nią
pozdrawiam:)
Dlaczego nie szanujemy życia? Bo jego "matką" jest
bezosobowa "natura"?
Osobiście nie wierzę, że życie wzięło się z nicości, z
wybuchu, z "bezżycia".
Uświadomienie sobie, że odpowiadam za ten świat przed
Jego Stwórcą, Bogiem, daje mi potrzebną refleksję i
jasność spojrzenia na cuda, które wokół mnie:)
Wiersz piękny, płynny i oprócz puenty zgadzam się z
jego treścią:)
Pozdrawiam!
Dobrze to ująłeś. Wiersz jak przesłanie i apel dla
lepszego i o lepsze jutro, które jest w naszych
rękach. Miło było przeczytać:) Pozdrawiam:)
Pięknie ująłeś refleksję w strofy safickie :)
Piekny wiersz, gdyby jeszcze ludzie zechcieli szanowac
otaczajace nas piekno... pozdrawiam:-)
Podoba.
Nic pięknieszego, nad natury dzieło i o niej
dzieło.Temat bliski memu sercu.Pozdrawiam
bardzo lubię takie wiersze:)