Pokora

Mówił-m raz do szlachetki, co się wielkim czynił
(Nie to, żebym go zrazu o coś złego winił):
„Przeto chcę się tu z wami bratać dziś w popiele.”
„Cóż to popiół? Tym wasze głowę syp w kościele,
alboż w domu w kominku miej czy najwspanialszy.
Masz siła – wystarczy. Popiół – nie najtrwalszy.”
Widzę po minie sprawcy, że słuchać nie życzy,
Nie wie, o co mi idzie, mówię więc w goryczy:
„Rad bym słówek kilka z wasze tu zamienić.”
„Zmień czas na pieniądze, tylko takoż cenić.”
„Więc rozmowa nie pójdzie, aż w dom nie zaproszę?”
„Tako jest, szanowny.” „Skończyć zatem wnoszę.
Wiesz co, mości panie, tylko to się szerzy,
iż nie znam tej miary, co cię ze mną mierzy.
Widzę-ć także, przecież nic już nie masz za nic;
popiół znaczy ułomność, tymże wasze ganić.”

autor

Silvus

Dodano: 2008-06-09 15:48:58

Ten wiersz przeczytano 631 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Fraszka Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie