pół prawdy o...

niemo we mnie
patrzysz z wyrzutem
srebro słów wysycha
pomiędzy dotknięciem i ciszą
pustynnieje osobność

gdy cienia twego braknie
na oślep rozmawiam z nocą
nasłuchując łopotu niepewności
z ludzmi wciąż dotykając słonej blizny żartu

słabsza niż trzcina myślaca
silniejsza niż przydrożne drzewo
uśmiechnięte
pół niebo dziecięce
pół hiszpańskiego wina dzban
pełnią kobieta

kobietom z samotnym cieniem...

autor

la.dotta

Dodano: 2007-04-11 13:52:26

Ten wiersz przeczytano 418 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie