Pomyłka

Niech żyją mężczyźni! a niech żyją...! byle jak najdalej mnie.

Zawdzięczam Tobie ,,aż tyle" i ,,tyle"
Niezapomniane, choć zbędne chwile.
Kilka wzlotów po same chmury,
Uświadomienie, że w NIEBIE są dziury.
Wspomnienia uśmiech wywołujące
I łzy w pamięci głęboko tkwiące...
Ból, żal i złość.
Na siebie
Na Ciebie
Na ,,coś".

Za ,,tak"
Za ,,może"
Za ,,nie".

Za to, że myślę, pragnę i chcę.
Za nadzieje, siłę i wiarę,
Za rezygnację i bezsens, które przelały czarę.

Niejedną dobra i złą chwilę,
Za brak rozumu
Za głupot tyle!

Zawdzięczam Tobie ,,aż tyle" i ,,tyle"
Niezapomniane choć zbędne chwile...

Czy naprawdę, dla Ciebie to był błąd, pomyłka...?

autor

unfaithul

Napisany: 2011-08-04 Dodano: 2011-08-03 23:15:39

Ten wiersz przeczytano 387 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie