Popatrz w moje oczy...

Popatrz w moje oczy...
szkliste, jak sopel lodu...
słone, jak głebia oceanu.
Nie widzisz,że smutek w nich kroczy?
co mi dajesz prócz chłodu...
zimnego, aż dreszczem przeszywa...
tak mroźnego jak styczniowy wiatr.
Kiedys myślałas tylko o mnie...
beze mnie nie istniał Twój świat...
bez siebie nie mogliśmy żyć.
Przysięgalismy...pamiętasz?...przed Bogiem...
do końca dni naszych razem kroczyć.

Popatrz w moje oczy...
prócz cierpienia nie ma juz tam nic.
Pustka jak otchłań ciemna...
tak ciemna jak bezgwiezdna noc.
Tyle dla mnie znaczysz...a nie mogę nic...
tak bezradny,jak opadły liść...
szary...deptany...niezauważalny.
Lecz jednego nie zabronisz mi...
śnić...
Teraz to mój świat...mój dom...
wracam do niego z nadzieją...
że otworzysz mi drzwi.

autor

Milczacy_wiatr

Napisany: 2006-06-22 Dodano: 2006-06-22 00:12:33

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie