Poranek w czarnej mgle

Zaiskrzyła w mrocznej alei
ciernista myśl rozkoszy,
pomiędzy rozstajami
gdzie spokój ścięła się leniwie
i żądza pulsuje niepokojem
zwątpieniem a jednak odwagą
do której dotarł poprzez godziny chore.

W te poranki czarną mgłą upojone...

Skradając się w cień
wysokich buków przybrany
już zadawał cios krwawy
tej która ofiarą została naznaczona
w najsmutniejszym swym losie.

W te poranki czarną mgłą upojone...

Jednak to mara skrzydlata me powieki
zmroziła widokiem okropnym
gdy na dziewczę niewinne spłynęły
ciemnych konarów cienie kolczaste,
raniąc lico - chłoszcząc blade ciało.

W te poranki czarną mgłą upojone...

autor

PIOTR

Napisany: 2007-04-03 Dodano: 2007-04-04 16:50:19

Ten wiersz przeczytano 476 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie