Portret
Namaluję twój portret
najpiękniejszymi farbami,
moją namiętnością,
moimi ustami,
kolory dobiorę wesołe i cudne,
by nie malowały tego, co smutne,
oczy i usta namaluje myślami,
twarz słońca promieniem,
to co złego za nami
farbą - zapomnieniem,
ręce, dotykiem motyla,
uśmiech, słońca zachodem
co ku ziemi się schyla,
miłość moją namaluję
na łące, co się zielenią ścieli,
płatkami czerwonych róż
na mojej pościeli,
taki portret namaluję sobą,
wraz z moim pragnieniem,
że zawsze będę z tobą
Luba.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.