Pośród tysiąca

Księżyca twarzą rozświetlasz szlak
w lesie kamiennych korytarzy.
Nad ranem zorzy posyłasz znak,
by zatańczyła ze mną na plaży.

Kochankom światło w duszy rozpalasz
pośród tysiąca innych płomieni.
Gorące myśli w czasie utrwalasz.
Czuwasz by komuś sen się odmienił.

Dlaczego tworząc dokoła życie,
nie możesz choćby tak od niechcenia,
odnaleźć dla mnie współserca bicie
i wskazać drogi w świecie cierpienia?

autor

midak

Napisany: 2006-09-10 Dodano: 2006-09-10 01:00:48

Ten wiersz przeczytano 393 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie