Poszarpany złoty człowiek
Cóż za ostająca elegancja
emanuje spod twej kry sercowej!
Igrasz z życiową empatią
kosztem niewinnych namiętności.
wszystko dla swej duszy,
dekadencji przylegle,
prosto,
liniowo,
przeciwko mnie.
autor
Suse
Dodano: 2006-12-15 20:49:27
Ten wiersz przeczytano 446 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.