Poszybować w dal...

naprawdę masz wielki talent++++++++++=+)

piękne pragnienie wolności...każdy chyba o niej
marzy,by uciec od tej codzienności...ucieczką może być
nasze pisanie,przyjaźń i miłość...wszystko co sprawia
nam radość...ładnie napisany
wiersz...pozdrawiam.ps.cieszę się że podoba ci się
busz samotności,cieszy mnie to dlatego ze przystanęłaś
przy tych słowach i poczułaś

Jak uwolnić się od codzienności??...

Popłynąć w obłoki, tylko tam można znaleźć szczęście.
Twój wiersz z polotem to odgadł.

Każdy chciałby, chociaż raz, unieść się pod niebo i
poczuć właśnie ten rodzaj wolności, ale wiem, że w
wierszu nie o taką wolność chodzi.
Widać, że ten tekst jest bardzo emocjonalny i wyszedł
z głębi. Dobrze napisany.
Pozdrawiam.

osobiście stwierdzam że wystarczy że piszesz...już
jesteś wolna i lecisz w przestworza. pozdrawiam

` Ślicznie !
Pozdrawiam;)