Potęga burzy

niebo pokłoniło się ziemi czarnymi chmurami
mrok rozświetla tchnienie ziejące piorunami
kropliste strugi w ziemię zachłannie wnikają
serca żyjących już długo orzeźwienia czekają

znów krzyk samotnej jakże potężnej błyskawicy
z nim strach i lament w ludzkich dusz winnicy
ostrzeżenie to jedynie dla sumień niecnych ludzi
dla innych to zwiastun ze świeża myśl ich zbudzi

***

na duszy dziś mi lekko myśl we mnie dojrzewa
śpiewają ją ptaki kołysane wiatrem nucą drzewa
trawa spalona skwarem zieloności w niej szuka
i każdy kwiat do tajemnicy jej wonności puka

w czas burzy lotem błyskawicy rodzi się myśl nowa
jeszcze taka bezradna jeszcze do czynów nie gotowa
ale już wkrótce potężną w mym sercu się stanie
niosąc wiarę w ludzi i w nowego życia dojrzewanie

autor

Szymon

Dodano: 2009-06-30 00:54:08

Ten wiersz przeczytano 655 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie