Powiedz Jej,że Ją kochasz
Patrykowi
stajesz jak co dnia u progu
budzikiem świt witasz ospale
zadając pytanie Najwyższemu Bogu
bo przecież nie wiesz jak będziesz żył
dalej
oczy co niegdyś radośnie witały
dłonie co chleb podawały z czułością
matczyne włosy już spopielały
a ból wymieszał się z bezradnością
struchlały w kącie siedzisz i szlochasz
patrząc na matkę chowasz powieki
powiedz Jej jeszcze, że bardzo kochasz
zanim odejdzie, zaśnie na wieki
mam nadzieję, że zdązył - dziś rano Patryka mama odeszła 28 listopada 2009 roku
autor
zoya
Dodano: 2009-11-28 00:15:10
Ten wiersz przeczytano 853 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Smutne i jakże prawdziwe zarazem...+
Piękny wiersz, jestem na tym samym etapie, ma może 2
lub 3 dni dni życia.
Pozdrawiam serdecznie
piękny wiersz,mam nadzieję ,że zdążył powiedzieć...
wzruszyłam się:(
Bardzo dobry, aczkolwiek smutny, ma w sobie duży
potencjał. Wzruszający.
Piękny wiersz, wzruszający. Mądrość przemawia Twoimi
słowami. Trzeba mówić, że się kocha aby później nie
żałować, że się tego nie powiedziało...
Prostymi słowami prosto w serce trafiony
przekaz.Bardzo mnie wzruszył wiersz.
Podzielam zdanie Mileny.Pozdrawiam+
Sympatyczny, płynny wiersz. Jakby tak trochę głębi
nadać, tylko by zyskał.
często zdajemy sobie sprawę że nie mówiliśmy osobom
bliskim kocham, wtedy kiedy jest za późno... wiersz
ciekawy, podoba mi się;)