POzbawiony skrzydeł

...przez łzy...

Zza kwiata wyleciał on,taki duży piękny
Unosił sie lekko wysoko ponad ziemie
Kochał słodycz życia,delektował nim podniebienie

Chmura ciemna zasłoniła mu światło
NIe widział drogi,zaczęło się błąkanie
Żal skruszyła mu skrzydła,zaczęło się wołanie
O pomoc,szczęście przepadło

Na rzęsach zagościły łzy,zmazały lęk
Zamieniły się w białą,kryształową bryłe
NIe spadło brzemie,lecz lód pękł
Zdjęto z niego tą chłodną pokrywe

Przestał zajmować sie tylko sobą
Podjął próbe dosięgnięcia ziemi,gruntu
Domalowano mu skrzydła,strach posypano solą
NIe przemawiało w nim juz uczucie buntu

Przetarł zapłakane oczy,spojrzał przed siebie
W kałuży było jego imie-Motyl Goryczy
Odzyskał kolory,zobaczył ukochane zielenie
Gdzie są te łzy?Żal?NIe,to jego juz nie dotyczy...

.....ja jestem tym motylem... dziękuje Brat ze jestes ze mną kiedy odchodzą siły:*:*

autor

VaNa

Napisany: 2006-11-30 Dodano: 2006-11-30 18:48:46

Ten wiersz przeczytano 398 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie