Pozdrowienia z za zwierciadła

Pozdrowienia z za zwierciadła

W zwierciadle widzę swoją duszę
Stoi ona na polu makowym
Wszędzie słońca złotych promieni
Piękno się wokoło mej duszy mieni

W polu makowym chowają się wspomnienia
Główki kiwające ku niej , to marzenia
Ona klęka w śród makowej czerwienni
Widzi w nich Twoje imię błyskiem się mieni

Spoglądam w zwierciadło, tam dalej maki
Za oknem dni grudniowe , na parapecie ptaki
Czy to możliwe, moja jaźń się dwoi
W zwierciadle, poznaje ciebie, to piękno stoi

W zwierciadłem moja dusza w marzeniach
Ona w nim, w wianku makowym dziewczyna
Na jaźni piękne srebrzące się sople zwisają
W zwierciadle ona piękna wiosenna jak w maju

Jak pogodzić to piękno w sobie samemu
W czas zimy jaźń i dusza myli się nie jednemu
W srebrnym lustrze w makach schowane marzenia
W izbie świecąca choinka, dzieciństwo przypomina

Po drugi stronie zwierciadła moja dusza mi kiwa
Woła! Wejdź tutaj , oddaj się ze mną w marzenia
Przekraczam magiczną ramę, w szkle się owijam
W święta, zostaję tam, wam zasyłam pozdrowienia

zwierciadło niejedno tobie powie..

autor

slonzok

Napisany: 2010-12-25 Dodano: 2011-01-27 07:17:32

Ten wiersz przeczytano 676 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie