Pożegnanie

We łzach skąpana,
brązowe włosy ci wiatr rozwiewa,
piach kawowy twe nogi ogrzewa,
klęczysz, twarz chowasz w dłoniach...

Prosisz, błagasz, a on nie słucha!
krwi żądny, już zapomniał jak w nocy
śpiewały oddechów cienie,
jak obiecywał litości wieńce
i niewolnikom chleb rzucał chętnie.

Zapomniał, zgubił odcisk Twych ust,
starł obraz piersi tylko dla niego obnażonych,
podeptał wspomnienie o Tobie,
spalił swe serce w blasku stali,
wymordował Twój zapach w pamięci swej,

i odszedł we mgle - ginąc,
w imie obcych zaklęć,
nic nie znaczących symboli,
w imię mijającej wieści,
której nuty o Twój ból
cierniście będą dzwonić.

I nic już nie ma znaczenia,
choć każdy go wspomina...
Ty żegnałaś go wiecznie
- jak On - wiecznie nieszczęśliwa!

autor

LenaLaut

Dodano: 2007-04-01 22:45:54

Ten wiersz przeczytano 524 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie